Gevoelige pootjes

Lopend door het herfstige bos blijft een tegemoet komende grote gevlekte hond plotsklaps voor me staan. Het baasje zegt dat de hond gevoelige pootjes heeft en verzoekt mij aan de kant te gaan. Het baasje vraagt zich niet af of ik gevoelige pootjes heb of anderszins iets mankeer. Verbaasd doe ik een stap opzij, de bladeren in, vertrap een paddenstoel, blijf haken achter een tak en voel de bolster van een tamme kastanje pletten onder de zool van mijn geschoeide voet. Hond en baasje lopen als vanzelfsprekend door, bedanken niet, kijken me verder niet aan en laten me verwonderd achter in een hoop herfstbladeren.